Σαίξπηρ, Τέλος καλό, όλα καλά

ΚΕΡΚΥΡΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013

ΕΡΓΑΣΙΑ

Κωνσταντίνος Σπυρίδων Χειρδάρης

4ου Λυκείου Κέρκυρας

Τμήμα  Α’4

ΟΥΙΛΛΙΑΜ  ΣΑΙΞΠΗΡ

‘ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ’

ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ

     Η Ελένη μια ορφανή κοπέλα, κόρη διάσημου γιατρού, είναι προστατευόμενη της κοντέσσας του Ρωσιγιόν. Η Ελένη είναι ερωτευμένη με το γιο της κοντέσσας, Μπερτράμ που είναι προστατευόμενος του Βασιλιά της Γαλλίας. Ο Βασιλιάς είναι βαριά άρρωστος  και κανείς δε μπορεί να τον γιατρέψει. Η Ελένη, παρά τις επιφυλάξεις του, αναλαμβάνει και κατορθώνει να τον κάνει καλά. Για αντάλλαγμα της επιτρέπει να διαλέξει όποια χάρη θέλει. Αυτή ζητά να παντρευτεί τον Μπερτράμ. Μέσα από κωμικές και τραγικές καταστάσεις και με τη βοήθεια της Κοντέσσας και των φιλενάδων της και παρά τις αντιδράσεις του Μπερτράμ, αυτός υποχωρεί και δέχεται.

ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

Ο ΔΟΥΚΑΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ

ΜΠΕΡΤΡΑΜ

(κόμης του Ρωσιγιόν)

ΛΑΜΕ

(ένας γέρος λόρδος)

Η ΚΟΝΤΕΣΣΑ ΤΟΥ ΡΩΣΙΓΙΟΝ

(μητέρα του Μπερτράμ)

ΕΛΕΝΗ

(ορφανή προστατευόμενη της Κοντέσσας)

ΠΑΡΟΛ

(ακόλουθος του Μπερτράμ)

Ο ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ

(της Κοντέσσας  του Ρωσιγίον)

ΜΙΑ ΓΡΙΑ ΧΗΡΑ

(από τη Φλωρεντία)

ΝΤΙΑΝΑ

(κόρη της χήρας)

ΒΙΟΛΕΝΤΑ-ΜΑΡΙΑΝΑ

(γειτόνισσες  και φίλες της χήρας)

ΣΚΗΝΕΣ ΕΡΓΟΥ

ΠΡΑΞΗ 1^η   Σκηνές      1-2-3

ΠΡΑΞΗ 2^η   Σκηνές      1-2-3-4-5

ΠΡΑΞΗ 3^η   Σκηνές      1-2-3-4-5-6-7

ΠΡΑΞΗ 4^η   Σκηνές      1-2-3-4-5

ΠΡΑΞΗ 5^η   Σκηνές      1-2-3

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ

  Η Κεντρική ιδέα του έργου έχει να κάνει με τον αγώνα των νέων κοινωνικών δυνάμεων, που εδώ τον εκπροσωπεί κατά κύριο λόγο η Ελένη. Οι νέες αυτές δυνάμεις συναντούν εμπόδια και φραγμούς που έχει στήσει ο παλιός, γερασμένος και διεφθαρμένος κόσμος. Ο αγώνας τους έχει ως στόχο να πάρουν τη θέση που τους ανήκει στη ζωή.

  Ο κατώτερος, ο παρακατιανός, χάρη στις αρετές και τους άθλους του, ανεβαίνει στην ανώτερη κοινωνία. Μέσα από αυτή τη διαδρομή ‘φωτίζονται’ οι ξεπερασμένες αξίες και οι αδυναμίες του άθλιου, αλλά ταυτόχρονα και τα γερά στοιχεία του νέου πνεύματος με τις νέες αξίες. Τελικά το νέο στοιχείο αρχίζει να δικαιώνεται και να επικρατεί.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΡΓΟΥ

   Διαβάζοντας κανείς το ‘τέλος καλό, όλα καλά’ του Σαίξπηρ ταλαντεύεται σε ποια κατηγορία να το εντάξει. Από τη μια η ορφάνια και το ερωτικό δράμα της Ελένης, οι ευθύνες που αναλαμβάνει, η απάθεια και η άστατη ζωή του Μπερτράμ και τα αυστηρά, ξεπερασμένα και διεφθαρμένα ήθη του παλιού κόσμου, δίνουν έναν τόνο τραγικό. Από την άλλη όμως η κωμική και διασκεδαστική παρουσία του Παρόλ, τα ευρηματικά τεχνάσματα, οι πνευματώδεις και συνάμα αστείοι διάλογοι και το αίσιο τέλος, τονίζουν την εικόνα του κωμικού, που τελικά επικρατεί.

   Οι χαρακτήρες του έργου είναι άριστα φτιαγμένοι ώστε να εκπροσωπούν ταυτόχρονα και το νέο και το παλιό πνεύμα. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα το πέρασμα στον πνεύμα της Αναγέννησης, που ο ποιητής δείχνει να έχει πλήρως αντιληφθεί και να το αποδίδει θαυμάσια.

   Η πλοκή του έργου, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Οι σκηνές διαδέχονται γρήγορα η μια την άλλη με πολλές απρόοπτες καταστάσεις που προκαλούν την αγωνία.

   Συμπερασματικά είναι ένα έργο αντάξιο της λογοτεχνικής αξίας του Σαίξπηρ, με ξεκάθαρο μήνυμα, άριστη ηθογράφηση των ηρώων του και κατανόηση του πνεύματος και των επιδιώξεων των ανθρώπων της εποχής.

Ανάλυση δυο χαρακτήρων του έργου που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και αναφορά στο λόγο της επιλογής αυτή.

1^ος Χαρακτήρας

Ελένη

Μια κοπέλα απλοϊκή από διαφορετική κοινωνική τάξη, είναι χαμηλών τόνων και ηθική. Βρίσκεται μέσα στο «παλάτι» και προσπαθεί να συνυπάρξει με όλους παρόλο που συναντά ορισμένες φορές εμπόδια.

2^ος Χαρακτήρας

Μπερτράμ

Προέρχεται από άλλη κοινωνική τάξη (από την Ελένη) με αποτέλεσμα να είναι υπερήφανος, εγωιστής και προσπαθεί να επιβιώσει όπως αυτός έχει ονειρευτεί. Ορισμένες φορές καταπατά τα ήθη ενός απλού κόσμου ώστε να δείχνει την ανωτερότητα του με τρόπο επιβλητικό.

Ο λόγος της επιλογής αυτής είναι ότι οι χαρακτήρες αυτοί είναι οι κεντρικοί ήρωες του έργου.